bu acımasız dünyaya:
"Bağışlayın!"
dedi onlar bize. "Sevin!" dediler.
"Kovun kötülüğü yüreklerinizden!"
Saygımız
var, unutmuyoruz dediklerini, ama bu karanlık günlerde
Yanlış övgülerle uzaklaştırdık kendimizden onları.
Güçlünün
suç işlemesini önlemeye gücü yetmeyen adaletin
tek başına için için ağladığını gördüm,
Genç
çocuklar gördüm, koşup kederli başlarını
acı içinde amansız taşlara vuran.
Şimdi
sesim kısıldı, kalmadı flütümde ahenk
Aysız gecenin tutsaklığı
Derin,
karanlık kâbuslara boğdu dünyamı.
İşte bunun için yaşlı gözlerle soruyorum sana
"Havanı
zehirleyenler, ışığını söndürenler,
bağışlıyor musun onları gerçekten?
Gerçekten seviyor musun
onları?"
-Tagore