BİR KİTAP OKUDUM

"Kürk Mantolu Madonna" yı okurken kelimelerin nasıl usta bir kalemin elinde nasıl sanat olduğunu gördüm. Sabahattin Ali tasvir yaparken ozenle secmis kelimeleri..Herhangi bir gecistirme  ya da oylesine konmus bir kelime yok. Sanki kilim dokumus,tek tek ilmek yapmıs kelimeleri sabırla işlemiş..

"İnsanlar birbirlerini ne kadar iyi anlıyorlardı...Bir de ben bu halimle kalkıp baska bir insanın kafasının icini tahlil etmek,onun duz  veya karışık ruhunu gormek istiyorum .Dunyanın en basit en zavallı hatta  en ahmak adamı bile
insanı hayretten hayrete duşurecek ne muthis bir ruha maliktir!..Nicin bunu anlamaktan bu kadar kacıyor ve insan dedikleri mahluku anlasılması ve hakkında hukum verilmesien kolay şeylerden biri zannediyoruz? Nicin ilk defa gordugumuz bir peynirin evsafı hakkında soz soylemektenkactıgımız haldeilk rast geldigimiz insan hakkında son kararımızı verip gonul rahatlıgıyla oteye geciveriyoruz."

Bu satırları okurken hissettigim sey aldıgım lezzetin yerini  hic bir bestseller dolduramaz..Edebiyat tutkularına gelsin..